خمس پایه و مایه زکات
از جمله آیاتی که بر حق ولایت ائمه علیهم السلام ودر رأس آنها حضرت علی بر مومنان ندارددلالت دارد این آیه است که می فرماید:
إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ
ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﻣﺆﻣﻨﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻛﻮﻋﻨﺪ ﺯﻛﺎﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ (مائده /٥٥)
این آیه طبق تفسیر قاطبه مفسران شیعه وبسیاری از مفسران اهل سنت در شأن امام علی علیه السلام نازل گشته است وبرخی از مفسران اهل سنت در این زمینه ادعای اجماع دارند ازجمله تفتازانی در شرح مقاصد (ج/۵ص/۲۰۵) در این آیه با اشاره به خصوصیت زکات دادن حضرت در حال نماز حق ولایت برای امام را مطرح می کند و به تعبیری وصف مشعر به علیت است و می رساند که از جمله دلایل مهم استحقاق ولایت برای حضرت علی وجود روحیه انفاق وبخشش وتوجه به محرومان در ایشان است ولذا خمسی که به مثل امام علی پرداخت می شود به تبع این روحیه و در مسیر همان بخشش و زکات و توجه به محروم قرار خواهد گرفت لذا خمس نیز خود پایه گذار ودر خدمت زکاتی است که به هدف تامین زندگی مستضعفان جامعه پی ریزی شده است ودر یک جمله مومنان خمس خودرا به کسانی می دهند که بشدت اهل انفاق وزکاتند ونه اندوزنده سرمایه برای خود.