گروهی از مردم خراسان به حضور امام رضا(ع) رفتند و چنین درخواست نمودند:« ما را از پرداخت خمس معاف کن و خمس را به ما ببخش».
حضرت رضا علیه السّلام می دانستند آن ها شایسه بخشش نیستند و با نیرنگ می خواهند این وظیفه الهی را ترک کنند. حضرت فرمودند:
« این چه نیرنگی است؟ شما با زبان خود نسبت به ما اظهار اخلاص و دوستی می کنید، و از حقی که خداوند برای ما قرار داده و آن خمس است کوتاهی می نمائید».
حضرت آنگاه سه بار فرمودند: لا نجعل لا نجعل لا نجعل لاحد منکم فی حل.(نمی کنیم، نمی کنیم، نمی کنیم، و شما را معاف نمی داریم.)
و در سخن دیگر فرمودند: ان الخمس عوننا علی دیننا… (خمس مایه کمک ما بر دین ما است…).
منبع: داستان های اصول کافی: ج2، ص 78
