خمس عبادت است، مالیات عبادت نیست.
فریضه خمس یک عبادت مالی است. در پرداخت خمس الزام قانونی در کار نیست؛ بنابراین این احساس در مؤدی خمس ایجاد نمیشود که پولی به اجبار از او گرفته میشود. اما مالیات یک الزام قانونی است و همواره این احساس همراه شخص مؤدی مالیات است که به زور و اجبار مالیات را از او خواهند گرفت. در نتیجه، شخصی که خمس میدهد با اراده خودش به دفتر مرجع تقلید یا جایی که خمس مال او را حساب میکنند مراجعه میکند و در یک خوداظهاری شفاف و باصداقت، تمامی دارایی و درآمدش را برای گیرنده خمس بیان میکند. همین شخص ممکن است مقدار درآمدش را برای همسر و فرزندش نگوید اما به روحانی ای که به او اعتماد کرده، ریز درآمدهای سالیانهاش را میگوید و به هیچ عنوان از پرداخت خمس فرار نمیکند. دلیل این مطلب هم واضح است. چون این شخص پرداخت خمس را یک عمل عبادی میداند و مطمئن است همانگونه که ادای نماز به نفع اوست، ادای واجب مالی خمس نیز در راستای منافع خودش میباشد؛ اما در مورد مالیات مسئله به این شکل نیست. همه ما شاهدیم که بعضی از افرادی که مالیات خویش را پرداخت میکنند متاسفانه تلاش مینمایند به هر شکل ممکن مقدار درآمد خود را کمتر از میزان واقعی آن جلوه دهند تا در نتیجه مقدار کمتری مالیات بپردازند. چون مالیات را همانند نماز یک عبادت نمیدانند. نتیجه عملی این فرآیند اینگونه میشود که افرادی که به فریضه خمس اعتقاد دارند مقدار واقعی خمس را با خیالی آسوده میپردازند اما کسانی که مالیات میدهند غالباً از پرداخت مقدار واقعی آن شانه خالی میکنند و سعی میکنند مبلغ کمتری بپردازند.