عمران بن موسی میگوید: آیۀ شریفۀ «و اعلموا انما غنمتم من شی…» را در محضر امام موسی بن جعفر (علیه السلام) قرائت کردم،
حضرت فرمودند: «مَا کَانَ لِلَّهِ فَهُوَ لِرَسُولِهِ وَ مَا کَانَ لِرَسُولِهِ فَهُوَ لَنَا ثُمَّ قَالَ وَ اللَّهِ لَقَدْ یَسَّرَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَرْزَاقَهُمْ بِخَمْسَهِ دَرَاهِمَ جَعَلُوا لِرَبِّهِمْ وَاحِداً وَ أَکَلُوا أَرْبَعَهً أَحِلَّاءَ ثُمَّ قَالَ هَذَا مِنْ حَدِیثِنَا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ لَا یَعْمَلُ بِهِ وَ لَا یَصْبِرُ عَلَیْهِ إِلَّا مُمْتَحَنٌ قَلْبُهُ لِلْإِیمَانِ»؛
آنچه از خمس سهم خداست، از آن پیامبر (صلی الله علیه و آله) است و آنچه برای رسول است، از آن ماست.
درواقع، امام بیان می کنند که سهم خدا، پیامبر و ذوی القربی به ائمه (علیه السلام) تعلق دارد. آنگاه امام فرمودند: «خداوند کار مؤمنان را آسان کرده است. یک پنجم سهم خداوند و چهار پنجم از آن مؤمنان است. البته این سخن، از سخنان سخت ماست و این حکم، حکم سنگینی است؛ لذا مردم به این سادگی نمی پذیرند و به آن عمل نمی کنند، مگر کسانی که ایمانشان قوی و دل هایشان امتحان خود را پس داده است».
وسائل الشیعه، ج۹، ص۴۸۴٫
خمس، سهمی برای شکوفایی، غلامعلی نعیم آبادی، انتشارات سروش نعیما، ص۵۸