یکی دیگر از آیاتی که در روایات اهل بیت (علیهم السلام) در فضای خمس معنا شده است، آیه هجدهم سورۀ مبارکۀ فجر است، آنگاه که میفرماید: «وَ لا تَحَاضُّونَ عَلى طَعامِ الْمِسْکینِ»؛[۱] آنان یکدیگر را نسبت به اطعام مساکین تشویق و تحریک نمیکنند.
این آیۀ کریمۀ قرآنی صراحتاً به فریضۀ خمس اشاره نمیکند، اما امام معصوم (علیه السلام) آن را در فضای فریضۀ خمس معنا میکند و میفرماید: «أَیْ لَا تَرعَوْنَ وَ هُمُ الَّذِینَ غَصَبُوا آلَ مُحَمَّدٍ حَقَّهُمْ وَ أَکَلُوا أَمْوَالَ أَیْتَامِهِمْ وَ فُقَرَائِهِمْ وَ أَبْنَاءِ سَبِیلِهِمْ»؛[۲][لا تحاضّون] یعنی فرا نمیخوانند، و مقصود از ایشان کسانیاند که حقّ آلمحمد(صلی الله علیه و آله و آله) را غصب کرده اند و اموال یتیمان و فقیران و درراه ماندگان ایشان را چپاول کرده اند.
طبق این روایت، یکی از مصادیق آیه کسانی هستند که خمس اموال خود را نمی پردازند و سهم ایتام، فقرا و سادات را پرداخت نمیکنند.
خمس، سهمی برای شکوفایی، غلامعلی نعیم آبادی، انتشارات سروش نعیما، ص۵۸
—————–
[۱]. سورۀ فجر: آیۀ ۱۸٫
[۲]. مستدرک الوسائل، ج۷، ص۲۷۹؛ بحارالأنوار، ج۹۳، ص۱۸۵؛ تفسیر القمی، ج۲، ص۴۲۰٫